کد مطلب:124451 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:109
آگاهی او از خیانت اهل عراق به برادرش حسین
[59]-295- طبرانی با سند خود از یزید بن اصم نقل كرده است:
همراه [امام] حسن علیه السلام بودم. كنیزكی مقداری از حنای ناخن های آن حضرت را پاك می كرد، كه یك بسته نامه آمد. آن حضرت فرمود:دخترم! آن طشت رنگرزی را بیاور. پس در آن آب ریخت و همه ی نامه ها را در آن افكند! و هیچ یك را نگشود و نگاه نكرد. عرض كردم:ای ابامحمد! این نامه ها از كیست؟ فرمود:از اهل عراق؛ از مردمی كه به حق بر نمی گردند و از باطل كوتاه نمی آیند. بدان كه من از آنان بر خود نمی ترسم، بلكه از آنان بر این [آقا] می ترسم. و اشاره به حسین علیه السلام فرمود. [1] .
[ صفحه 252]
همراه [امام] حسن علیه السلام بودم. كنیزكی مقداری از حنای ناخن های آن حضرت را پاك می كرد، كه یك بسته نامه آمد. آن حضرت فرمود:دخترم! آن طشت رنگرزی را بیاور. پس در آن آب ریخت و همه ی نامه ها را در آن افكند! و هیچ یك را نگشود و نگاه نكرد. عرض كردم:ای ابامحمد! این نامه ها از كیست؟ فرمود:از اهل عراق؛ از مردمی كه به حق بر نمی گردند و از باطل كوتاه نمی آیند. بدان كه من از آنان بر خود نمی ترسم، بلكه از آنان بر این [آقا] می ترسم. و اشاره به حسین علیه السلام فرمود. [1] .
[ صفحه 252]
[1] المعجم الكبير 70:3، ح 2691.